Soms is een week in een dag voorbij.

Vijf minuten geleden hebben we Maria, Kelly, Ger, Yvon, Ed, Daisy en Mary uitgezwaaid, die met de jaarwisseling bij ons zijn geweest. Wat gaat de tijd toch snel als het leuk is! De ouwe bleven in een hotel om de hoek slapen, onze nichtjes bleven bij ons logeren. Op de eerste avond werd er al zoveel wijn gedronken dat Ed de volgende dag er gewoon hoofdpijn van had. We hadden dan ook eerst heel lekker in een restaurant op de hoek gegeten, waarbij ook al wat wijn geofferd is aan Bacchus.

De volgende dag gingen we mooi de stad in, om ze Lyon te laten zien. Ger vertelde hoe hij 30 jaar eerder, tijdens zijn eerste en tot dan toe enige metrorit (in Rotterdam dan wel) een junk had geslagen, maar gelukkig is dat in Lyon niet nodig gebleken. Maar ja, Ger was toch een beetje in de war, getuige het feit dat hij een slok uit de asbak nam. We gingen met een mooi kabelbaantreintje naar de top van de heuvel die over Lyon uitkijkt, en waar natuurlijk een enorme kathedraal staat, de kathedraal van Fourvière. Indrukwekkend hoe rijk hij is versierd, geheel in overeenstemming met de grote boodschap van Jezus ;). Zoals vaak is pracht en praal belangrijker dan inhoud.
Het uitzicht over de stad is daar trouwens meer dan geweldig, met de heuvels op de achtergrond.

Daarna hebben we nog een eind door de stad gelopen, eerst het middeleeuwse deel, daarna het deel van een paar eeuwen later. We hebben een hele mooie traboule gezien, wie weet wat dat is mag het zeggen en maakt kans op een... wasmachien.
's Avonds heerlijk gesteengrilld, geluisterd naar het geschreeuw van Ed, die vanuit het raam ruzie zocht met de overburen. "REMOVE DE BALKON!", of wat dat ook mag wezen, werd begroet met een hoop getoeter van de overkant.
Wat was het dan weer vroeg daarnet toen ze weg gingen. Ze moeten ons een aantal fotos doorsturen dan kunnen we die hier plaatsen. En de ouders van Marjolein ook.

Daarmee hadden we namelijk de week rond de kerstdagen doorgebracht in een vakantiehuisje tussen de Beaujolais en Bourgondie. De omgeving was echt geweldig, al konden we daar de eerste dagen weinig van zien. De mist was zo dik dat je er plakjes van kon snijden voor bij de koffie, en het vroor dat het kraakte dus de bomen waren prachtig wit. Het was een dromerig en soms spookachtig landschap, een griezelfilm had geen betere setting kunnen hebben. De avond dat we er aankwamen bracht ons ook een mooie verassing, toen we even langs een landweggetje stopten om de kaart te raadplegen, bleken we vlak naast een oud, donker kerkhofje te staan met een duister kapelletje erbij, midden tussen de weilanden... omgeven door mist. Dat was niet het enige wat zo griezelig was, want aan de andere kant van de weg stond een bus die buiten dienst was, net iets te vervallen om nog serieus gebruikt te kunnen worden. Alsof de bewoners van een ander kerkhof even op bezoek waren.
Kaart lezen met kippenvel gaat niet zo goed, dus we reden daar maar even snel door.

We hebben verder heel veel gewandeld. En een mooie abdij bezocht in Cluny, een dagje in Lyon doorgebracht, waar we de familie Kreijkes met de Gallische druiden hebben laten kennismaken en de Romeinse theaters hebben laten zien.

Toen wij 's ochtends samen in de ochtendschemering het bos in gingen op zoek naar herten, hebben we een hele troep wilde zwijnen gezien. Enorme ruggen, zwart als de nacht. Een gestamp en gerommel als ze door de blaadjes denderen!

Het kerstmenu was geslaagd, we gingen met het voorgerecht naar Suriname, het na-voorgerecht naar Italie, en met het hoofdgerecht naar Mexico. Het Franse nagerecht werd uitgesteld tot de volgende dag vanwege hevige turbulentie in ons maag/darmkanaal. Edwin heeft wederom zijn pannenkoek-kwaliteiten tentoon kunnen spreiden. Marjolein deed het pas mal met de gebakken sinaasappels en de bananenkwark! Pluis, het konijn, mag opgelucht ademhalen; ze heeft de kerst overleefd.

Tora heeft ook een leuke vakantie gehad, ze lag vaak op haar eigen zoldertje in haar eigen bank. En heeft de trap heel wat op en neer gerend. Ook heeft ze een staarwedstrijd met Garibaldi, de hond, gewonnen. Luie zak dat ie is. De open haard die er in het huisje stond werd ook op prijs gesteld, net als de blokken hout die de houthakkers in het bos hadden laten liggen voor ons.

De maand december is dus feestelijk verlopen, waar we met recht naar uit hebben gekeken. En nu het nieuwe jaar. Prettig nieuwjaar allemaal!

Wees gegroet, Edwin en Marjolein