Vreugde en een beetje treurnis

Hallo altezaam, waarde dames en heren!!!

Na een weekje Lyon, waar ik Krokedje heb achtergelaten, zal ik jullie even bedienen van een update.

Vorige week zondag zijn we samen met Edwins vader, Peter, met prachtig zomerweer vertrokken richting Lyon. Het bracht de vakantiestemmig weer helemaal terug. Inclusief de klotsende oksels natuurlijk.
We hadden een grote kar meegenomen met Edwins spullen er in. Die ik een twee keer in een vlaag van blondheid verschrikt aanzag voor een oranje bumperklever! Ik had erop gerekend dat we daar steeds 80 km mee zouden rijden dus ik verwachtte een lange lange lange reis. Dat lange bleek een stuk korter te zijn omdat we een beetje harder mochten en konden rijden. Complimenten voor Peter de chauffeur, die dat hele eind heeft gereden!

Aangekomen in de Impasse Berchet was er geen plek om te parkeren. ’s Avond moet je daar echt niet aankomen of weggaan met de auto omdat er dan ENORM parkeerplaatsgebrek is. (Tip voor de luisteraars die langs willen komen; kom een beetje op tijd als je niet wilt zoeken) Maar goed. De auto en de kar stonden een beetje in de weg. En daardoor werden we echt heeeel ‘vriendelijk’ welkom geheten in de Impasse. Doomdenkend vond ik de fransen meteen heel onsympathiek en zag ik het even niet meer zitten (wel gedacht, maar niet gezegd): DAT WORDT NIKS.

Nou, na een nachtje uitslapen bleek dat wel mee te vallen. Er zijn ook genoeg aardige mensen met een beetje geduld in de straat. Enne… als ik boos ben is mijn spreekvermogen Frans wel leuk eigenlijk. En verder is het ipv niks ook heel wat geworden. Super zelfs. Het is daar leuk joh! En het appartementje is niet zomaar een appartementje, maar het voelt als thuis. Ik heb ook ontdekt dat het voor mij niet zoveel uitmaakt waar ik ben, als ik bij Edwin ben ben ik thuis. HIHI drassig he heren? Met een minibudget hebben we het ook heel leuk weten te maken. Vooral met de ruimte ben ik zo blij. De huiskamer hebben we eigenlijk geeneens gebruikt omdat we voornamelijk in de keuken zaten. En in Edwins studeerkamer want hij heeft een heel COOL computerspel! Echt spannend. Hoewel de reikwijdte van mijn inlevingsvermogen Edwin weleens irriteerde. Tja… ik ben wel echt een meisje dus ik kan gillen.

Waar je precies uit kan gaan in Lyon moeten we nog een beetje ontdekken. Wij zijn zelf niet zo van de discotheken, maar meer van de cafes. Zelfs die hebben we niet zoveel gezien. Voornamelijk restaurantjes. De joie de vivre houdt namelijk onder meer in dat fransen VAAK uit eten gaan. En lekker eten dat is het wel! Daar zijn we ook achter. Jumjum.

Terwijl Edwin getest werd op zijn taalbeheersing zijn Peter en ik een eind gaan lopen door Lyon. Toen heb ik een leuke toeristische route ontdekt om mensen op mee te nemen. Dusse… stel me niet teleur he! We zijn ook door een Middeleeuws open riool gelopen waar nu ook nog allemaal stront in ligt. Dat aroma zal ik jullie besparen. Lol hebben we er wel mee gehad.

De hele week hebben we eigenlijk gewoon veel lol gehad. Aan die week kwam wel een beetje een treurig einde. Met het afscheid van Edwin. Jeetje, die gast is zo geweldig, daar is veel aan te missen hoor! Maar ja, we blijven tot we elkaar weer zien (eind oktober al weer hoor) allebei leuke dingen doen. Hè Peter en Mark, na de Big Ben nog 1 biertje in de Heksen he? Ik kwam behoorlijk beschonken eruit.

Ik kijk er enorm naar uit om eind november/begin december echt bij Edwin in te trekken. En dan gaan we ook al weer een weekje op vakantie in Frankrijk vanuit Frankrijk. Gaaf he! Bang blijf ik wel dat ik geen werk kan vinden. Ook al hoor ik steeds dat ze zo dol zijn op verpleegkundigen om aan te nemen. Maar ik zal heel veel Frans gaan spreken tegen de kat (die ook mee kan!), mijn cv vast vertalen, beetje inlezen op vacatures en in oktober al gaan zoeken naar werk. Verder no worries voor Frankrijk.

Wat zou het leuk zijn om jullie wat foto’s te kunnen laten zien. Ware het niet dat ik nog zo’n ouderwets fototoestel heb. Als ik in Frankrijk wat geld over heb wil ik een digitaal cameraatje kopen. Dan kan ik jullie ook wat foto’s laten zien. Roosendalers kunnen ook wel even bij Peter langsgaan, want die heeft een filmpje gemaakt. HIHI waarop Edwin in zn zwembroek naar school gaat.

Nou, atjow he, enne… voor de Brabanders… houdoe! Melein