Nog 3.5 weken

Over drieëneenhalve week komt Marjolein hier ongeveer al heen. Ondertussen hou ik me bezig met boekjes lezen, sporten (gisteren 1.5 wedstrijd gespeeld), en dit weekend gaan we met wat kerels uit het team de wedstrijd Nieuw Zeeland- Frankrijk kijken. Zondag ga ik hier aan een streekwandeling meedoen, rondom een of ander dorp, en dan kan je de hele dag eten en drinken voor een paar euro. En zo leer je nog eens wat Fransen kennen, dat moet ik wel nog even zeggen: ik trek hier nu veel met Fransen op, ik spreek echt tien keer beter Frans dan 2 maanden terug. Natuurlijk moet je er weer inkomen en dat duurt eventjes, maar nu ben ik weer op niveau en begin ik weer nieuwe dingen te leren.
Zo heb ik geleerd dat, als Marjolein er niet is, ik op "la bêche" slaap, daar word ik heel erg mee geplaagd door mijn teamgenoteeeen.... :(

Hahaha
We hadden de wedstrijd gisteren gewonnen met 35-0, weer een goeie uitslag. We hebben nu een heel goed team, inclusief een Engelsman die rugby League heeft gespeeld, die maakte een keivette Franse tackle (die net als in Nederland, ook in Frankrijk verboden is (raar of niet?! die tackle is juist Frans!)). Komt erop neer dat als iemand je gepasseerd is, dat je een onderbeen van hem onderuitslaat zodat ie gigantisch op zn gezicht gaat. Die tackels zijn nogal gevaarlijk omdat iemand in een volle sprint dus ineens geen standbeen heeft, en onverwacht plat op zn ribben valt. En als je je handen aan de bal hebt, kan je jezelf niet opvangen. Voor ons goed, voor hem niet.
Ik vind het ook jammer dat je geen fronttackels meer mag maken in Europa. En in de rest van de wereld. Ik moet zeggen dat die studenten fysiek vaak niet heel erg ontwikkeld zijn, niet zoals ik gewend ben bij de senioren in Nederland. Hier zijn ze wel heel snel en tactisch, daarentegen. Maar omdat ze dus niet allemaal zo zwaar en dik zijn, kan je ze heel makkelijk optillen af en toe, en op hun rug gooien, maar dat mag juist dus niet meer sinds een paar jaar.
Maar ok, ik sta er natuurlijk ook weer niet puur en alleen om mensen in stukjes te scheuren, het blijft een spel en iedereen moet de dag erna weer naar school of werken.
De eerste wedstrijd was dus wel cool, aangezien ik vol energie zat ging ik als een gek ventje kriskras over het veld, en ik heb echt heel veel tackels gemaakt.
De tweede wedstrijd viel ik in in het tweede team, daar stond ik tweede center. Dat is eigenlijk best een toffe plek! Maar ik was eigenlijk te moe om nog helemaal lekker te spelen, ik ben na de eerste helft ook eruit gegaan, had ook een hele dikke wijsvinger die me enorm pijn deed, ik kon geeneens een bal meer vangen, laat staan iemand tackelen.

Straks ga ik weer zwemmen. Ik weet niet of ik ga verzuipen, ik zal maar aan de kant blijven zwemmen vandaag. Ik zou wel eens mn vetpercentage willen opmeten, want zoals Marjolein al zei, ik ben echt veel vet kwijt. In t zwembad zink ik echt als een baksteen als ik even niet spartel. En ik had al niet zoveel! Maar moeder, maak je geen zorgen. Ik eet hartstikke goed.
Ja dat moet ik nog vertellen. Omdat ik hier allemaal geen zin heb om nog duur vlees te kopen, en de boodschappen zijn toch al duur hier in Frankrijk, heb ik de laatste weken weinig vlees gegeten. Wel kippenvlees eet ik regelmatig. Ik eet daarentegen weer veel eieren, kaaaaaaaaaaas! enne nootjes en alles waar nog meer eiwit in zit en die vleesvitaminen, en ik denk dat ik daarom ook dus veel afval. Oja, en ik eet ook van die hele lekkere hallal-gekruidekippenvlees-worst, een soort kippenvlees salami, die er uit ziet als een gewone ietwat roze varkensvleesworst. Ik bak verder niet met bakboter, heb in 2 maanden 2 blikjes cola op, gooi nergens suiker bij (alleen als we een taart bakken), dus ik heb eigenlijk een superdieet nou. Gewoon omdat ik geen dure dingen wil kopen.

En naast al dat gesport, fiets ik iedere dag een minuut of 40, soms wel een uur. Als ik maandagmiddag naar de les ga, fiets ik een kwartier heen, een kwartier terug, en dan 's avonds naar de training, 25 heen, en 30-40 terug (ik weet nog steeds niet goed hoe ik terug moet fietsen, het is hier allemaal eenrichtingsverkeer in die pokkestraatjes). Dus op maandag fiets ik wel 1.5 uur. Straks om te zwemmen fiets ik weer 20 heen, en ik hoop in 30 weer terug. En dan zwem ik nog tussendoor.
Ik vreet ook heel veel brood, pasta en cous-cous.

Cous-cous, nog zo een wereldwonder. Men neme 1 kopje cous-cous, voege dat toe aan 1 kopje kokend water in een schaal, plus wat rozijnen, olijfolie, en wat kruidjes (persillade, koriander, zout, ik heb nog niet veel fantasie dus hou het hier nog bij, maar dit is al superlekker), je laat het even 5 minuten wellen, roert even, en eten maar!
Aangezien een kilo couscous 70 cent kost, en je met 1 kopje al best vol kan zitten, en je het in 6 minuten klaar hebt, is dit echt geweldig om te eten voor je gaat sporten.
Verteert ook heel goed, en de olijfolie die je erbij doet zijn voor je darmen net zo goed als een engeltje wat over je tong pist.
Nee ik heb dat niet in de Macdo uitgeprobeerd nee. Gatver! Stelletje viezerikken :)
Alsof ik pis zou drinken!

Deze plotselinge afdaling van niveau heeft een tegengewicht nodig:
Ik was vorige zondag , nadat ik Marjoleintje op de trein had gezet, op de trein gesprongen naar een stadje in de buurt en heb daar door de heuvels gewandeld, de hele dag. Dat was echt goed, want ik was al 2 maanden niet buiten de stad gekomen, en ik begon al helemaal gek te worden van dat constante lawaai en die stinkautos om me heen. En niet te vergeten die achterlijke onderburen die elkaar iedere week om 2 uur snachts verrot gaan schelden en met de deuren slaan. Ik zou gek worden als ik hun was. Zij kunnen toch ook niet slapen terwijl ze ruzie maken? Ikke niet alvast. Op zich kan ik daar wel tegen maar ik moet wel regelmatig eventjes gewoon wat bomen om me heen hebben, die niet chagrijnig zijn, en niet irritant net voor je fiets lopen als ze oversteken zonder te kijken, die niet toeteren, die niet tegen je aan botsen, die je fiets niet willen jatten, en die ook niet stinken (er zijn hier veel daklozen (alle respect, het sociale systeem is hier echt bagger), maar die zweetvoeten ruik je op 100 meter al!!), en vooral: die niet doen of niks ze nog iets kan schelen. Dat is in alle grote steden een vast trekje van de bewoners, iedereen loopt erbij alsof niks ze iets kan schelen. Dat is een soort collectieve gedragscode van wederzijdse afstandelijkheid die iedere kwetsbaarheid moet verbergen. Dat heb ik wel gemerkt, als een meisje hier een hele verlegen houding heeft, zie je meteen al een paar van die ratten opkijken. Er zijn hier van die ventjes (uit de buitenwijken, doet hun kleding vermoeden), die lopen gewoon te azen.
Maar ho, ik zeg niet dat dat alleen immigranten zijn! Hier in dit land zijn immigranten ook gewoon Fransen, en er lopen heel veel mensen rond op wiens houding je echt niks kan aanmerken. Er zijn hier gewoon van die groepjes stukjes tuig, blank zowel als niet-blank, die de boel verzieken. Het zijn die typetjes die nerveus op de hoek van de straat staan te draaien, zonder dat er iets te doen is, je kent het beeld vast wel als je dit leest.
Voor die kansloze ventjes, die zo ronddwalen in hun eigen smerigheid, is er niks natuurlijk leuker dan om iets wat mooi en kwetsbaar is (een verlegen vrouw), proberen bang te maken.

Niet alleen daarom, maar mede daarom, nemen de mensen in een grote stad een kan-me-niks-schelen-houding aan. Marjolein en ik hebben gekeken hoe de mensen reageren als je gewoon met een vrolijk gezicht over staat loopt. Ik moet zeggen dat dat heel goed gaat. Mensen die kwaad willen, weten niet wat ze zien en blijven op een afstand, mensen die chagrijnig zijn, weten ook niet wat ze zien, en blijven op een afstand, en mensen die gewoon een stalenplaat voor hun hoofd hebben gezet, zien ineens dat je ook nog vrolijk kan kijken op straat.
Jullie hoeven niet bang te zijn dat we hier op iedere hoek van de straat beroofd worden. Op een paar pleinen staan er gewoon wat van die gekke kereltjes. Op zich begrijp ik wel dat het hier zo een overlast oplevert. Overal wonen mensen, je kan tegenwoordig nergens meer fikkie stoken zonder dat er meteen een nabijgelegen huis of auto in brand staat. Er is gewoon geen enkele ruimte voor mensen om buiten rond te hangen en te flierefluiten zonder dat iedereen er meteen last van heeft. En als mensen negatieve aandacht krijgen, gaan ze daar natuurlijk maar mee spelen. Er is toch niks anders om te doen in je vrije tijd! Kwaaltjes van de grote steden...
Het stadsbeeld is wel te vergelijken met dat van Amsterdam, wat betreft de houding van de mensen hier. Niet bijzonder eng ofzo, zo zijn grote steden gewoon.

En daarom, ben ik graag vaak in de natuur. Hier zijn de bossen veel toffer dan in Nederland, in Nederland heb je overal parkeerplaatsen rond de weinige bossen, waar iedereen uit ons drukke landje de auto wegzet, de hond even laat schijten en de kinderen even zonder riem laat rondlopen, om dan snel weer terug te gaan.
Hier heb je echt coole verstopte paadjes, met mooie uitzichten. Ik heb dus ook de Alpen gezien, toen ik bovenop een heuvel stond. Als ik een fotocamera had gehad....! Het was 0 graden, dus alle vocht uit de lucht hing als mist dicht op de grond, en de lucht was zo helder, dat je de Alpen zag, 100 kilometer verderop. Wat is dat ongelofelijk mooi, als boven al die mistige, donkere beboste heuvels onder je, een enorme witte reus tevoorschijn komt. Eerst denk je dat het wolken zijn, maar er was juist geen wolkje aan de lucht. Dan kijk je beter, en zie je gewoon dat het enorme besneeuwde ijstoppen zijn.
Daarom ga ik zondag ook weer wandelen. Ik heb me hier op een wandelforum aangemeld en ga met iemand uit Lyon mee naar een wandelmiddag, van dorpje tot dorpje kunnen we dan de plaatselijke lekkernijen uitproberen en genieten van het land eromheen.

Wat een contrast he met de grote stad? Het is gewoon zo, dat in de grote stad je je bezigheden vind, je werk, je studie, de mensen om mee om te gaan, waar je Frans kan leren.
Op het platteland kan je bijkomen van dat drukke gedoe, en van die pittoreske vakantie plekjes ontdekken.

Het is weer een heel bericht geworden zeg. Wat kan ik uitwijden. Als je aan mij vraagt een tientje te pinnen, pin ik er 20. Maar zo weten jullie wel hoe het met me gaat hier, alleen en zielig in de grote enge stad waar iedereen je fiets wil jatten! hahahaha
Nee man ik vermaak me hartstikke goed hier! Ik doe hartstikke leuke dingen, Marjolein komt over 3 weken al weer, dan gaan we lekker ons orienteren op de arbeidsmarkt in de gezondheidszorg (toch erg spannend!), kijken hoe we wat kunnen vinden, we gaan zorgen dat we genoeg te doen hebben, en gewoon van dit leven hier genieten. Marjolein haar Verplegingsdiploma wordt ook in Frankrijk erkend, via een soort EU-standaard. We moeten nog maar zien of de uitzendbureau's niet een vieze truuk proberen om zichzelf moeite te besparen, ze zijn hier best wel xenofoob, zoals we gemerkt hebben bij het huizenzoeken.
Maar op ieder dekseltje past een potje, en we gaan ons hier echt wel bezig houden.


Alleen de zon komt voor niks op. Zolang ie dat vanzelf blijft doen, ben ik tevreden.
En die witte reuzen wassen wel een berg, maar kotsen een beetje.

Edwin