Wijze raad van een logee:

Terwijl superman buiten een gillend bruidje redt, zwaardvechters zwaardloze kinderen bedreigen en zes prinsesjes in een roze jurk rondfladderen, is het hier binnen maar saai en stil.
Edwin is naar school voor zijn presentatie, Tora ligt ergens te snurken en bovenal… Linda is gisteren met de TGV vertrokken naar de lage landen in het hoge noorden!

Iemand die zo gezellig en praatgraag is als zij, die mis je wel hoor! Ik probeer met dance hall en folkmuziekjes de feeststemming een beetje te herstellen, maar dat lukt toch niet helemaal. Ik zal eens een beetje vertellen over wat we hebben uitgespookt met z’n drietjes en tweetjes.

Donderdag heb ik Linda springend van ongeduld opgewacht op Part Dieu.
Thuis hebben we een fles wijn opengemaakt en een Nederlandse boterham pindakaas gegeten om de behouden aankomst te vieren. Dom hoor; met een kurkentrekker kregen we de fles niet open, tot ik op het lumineuze idee kwam dat er wel eens gewoon een dop op kon zitten. Ja hoor!
Toen de restaurants opengingen heeft Linda me mee uit eten genomen. Jumjum!

Vrijdag hebben we met z’n drietjes een stadswandeling gemaakt. Daarna zijn we neergestreken in een Pub. Thuis hebben we gezellig in de keuken gehangen.

Zaterdag was het prachtig zonnig weer. Een perfecte dag om de heuvels in te gaan. We zijn in de buurt van Tarare gaan wandelen, nieuw voor ons alledrie. Omdat we inmiddels weten dat het in de heuvels sterk kan wisselen van temperatuur zijn we drielagig vertrokken: een t-shirt waarin we lekker rood kunnen kleuren van de zon, trui voor de twijfelmomenten en een jas voor ijzig koude wind. We konden ver kijken deze keer, al is het niet gelukt om de Alpen te zien.
We waren laat weer thuis en zijn toen nog de rest van de avond bezig geweest met het maken en eten van Falafel. Iedereen die dat niet kent, is bij deze uitgenodigd om het eens te komen eten! Ons recept is inmiddels geperfectioneerd!

Zondag werden we wakker in een drakenwalm van zelfgemaakte (sterke) knoflooksaus. Omdat Edwin druk was voor school zijn Linda en ik samen op pad gegaan.
’s Ochtends gingen we naar Pérouges. Dat is een klein dorp dat er nog helemaal middeleeuws uit ziet. Helemaal middeleeuws, als je de auto’s wegdenkt. Het is daar echt prachtig. En dan te bedenken dat ze het 100 jaar geleden helemaal plat wilden gooien omdat er nog maar tien mensen woonden en omdat het dorp sterk in verval was geraakt. Gelukkig hebben ze zich bedacht. Tegenwoordig is het een walhalla voor kunstenaars en een toeristische trekpleister. Ons bezoekje hebben we afgesloten op een zonnig terrasje met een kopje capuccino en galette.
Nadat we met veel motorkabaal en applaus van omstanders de hellingproef achteruit hebben doorstaan, zijn we weer naar Lyon gereden. Daar zijn we naar het museum ‘des Beaux arts’ gegaan. Ze dachten dat wij studenten waren, dus we mochten gratis naar binnen. Wat een cadeau zeg, al die prachtige dingen mogen zien voor niets! Misschien ligt het aan de tijd van de maand, maar ik werd echt ontroerd door de symboliek en schoonheid in sommige dingen. Vooral de beelden waren erg mooi. Sommige figuren maakten de indruk elk moment te gaan bewegen. Door de egyptische afdeling hebben we haast een sprintje getrokken. Die sarcofagen en stoffige mummiedingen… dat vonden we maar niks. Ook het laatste stuk van de tentoonstelling had niet meer echt onze aandacht. De religieuze afbeeldingen waren we helemaal zat. Het was teveel. Jezus heeft bijvoorbeeld zo’n 100 keer aan het kruis gehangen en bij Maria op de arm gezeten en hij is 3 keer gedoopt.
De smaak van de zon en het terras hadden we wel te pakken. Daarvan kregen we niet genoeg. Dus we hebben een ‘heerlijk helder heineken’ biertje gedronken op het terras tegenover het museum. En nog één…
Toen we thuis een taart aan het bakken waren kwam Edwin terug, die toch nog even op stap was geweest. Rugby kijken met zijn team in de kroeg en even langs een boekenmarkt.

Maandagochtend hebben we lekker wat gelummeld en samen boodschappen gedaan. Daarna hebben we nog lekker gekookt zodat Linda met een volle maag op de trein naar huis kon stappen. Onderweg in de metro hebben er nog huwelijksonderhandelingen plaatsgevonden. Ik kon Linda bijna kwijt aan een zeer geïnteresseerde man, die wel een koe wilde betalen en zijn baard wel voor haar wilde afscheren. Maar ja… Linda ging toch liever op de TGV.

En nu is het hier dus weer normaal. Ik heb een leuke vacature gevonden waar ik vandaag een brief voor ga schrijven, en zo ga ik maar verder.

De zon zij en blijve met u allen, Marjolein